Για την οικογένεια...
Η γνώση της εξάρτησης από ναρκωτικά, σαν αρρώστια- και η δύναμη να μπορεί κανείς να ζει μ' αυτήν την γνώση είναι ουσιώδεις-εφ' όσον ο φόβος δεν αντικαθιστά την αγάπη. Δυστυχώς πολλές οικογένειες υποφέρουν από την .. χρήση ναρκωτικών ουσιών και τις συνέπειές της. Πιστεύουν ότι, εφ' όσον αγαπούν τον άρρωστο, πρέπει να υπομείνουν την όλη κατάσταση. Όπως όμως παραβλέπεται το ανθρώπινο συναίσθημα και αναλαμβάνουν η μνησικακία, η ενοχή και ο φόβος, ενθαρρύνοντας έτσι ένα τραγικό αποτέλεσμα, που είναι η εξάρτηση από τις χημικές ουσίες.
Εκείνοι που είναι συναισθηματικά μπλεγμέvοι με τον χρήστη, ιδιαίτερα τα κοντινά οικογενειακά μέλη, χρειάζονται υποστήριξη και συμβουλές, ειδικά όταν η αρρώστια πρόκειται να θεραπευθεί και ο χρήστης βρίσκεται στο στάδιο της ανάρρωσης.
Τα μέλη της οικογένειας πρέπει να μάθουν πρώτα, να αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα, και τότε μόνο μπορεί να υπάρξει ευεργετική επίδραση στο αγαπημένο τους πρόσωπο. Για να γίνει αυτό δυνατό, η οικογένεια χρειάζεται εκπαίδευση και βοήθεια. Τέτοια βοήθεια δεν μπορεί να δοθεί από συγγενείς και φίλους αλλά να προέλθει από πρόσωπα εκπαιδευμένα κα πεπειραμένα σ' αυτόν τον τομέα.
Όταν ανακαλύπτουν οι γονείς, ότι το παιδί τους είναι μπλεγμένο με ναρκωτικά, καλό θα ήταν να ζητήσου" βοήθεια και οι δύο γονείς. Είναι πολύ σπουδαίο να μπορούν να δουλέψουν μαζί όσο είναι βέβαια δυνατόν. Και ένας μόνο γονέας να αναζητήσει βοήθεια, είναι καλύτερο από να μην ζητήσει κανένας.
Μία από τις σοβαρότερες αιτίες αποτυχίας στην οικογένεια του εξαρτημένου ατόμου, είναι η λάθος ερμηνεία της έννοιας ΑΓΑΠΗ. Κανένας δεν δικαιολογείται να λέει." Εάν μ' αγαπούσες δεν θα έπαιρνες ναρκωτικά!". Είναι σαν να λέει σε έναν διαβητικό: "Εάν μ' αγαπούσες δεν θα έπασχες από διαβήτη. "
Η κατάχρηση ναρκωτικών, υποδεικνύει την ύπαρξη αρρώστιας. Η αρρώστια είναι μια κατάσταση και όχι μια πράξη. Αληθεύει το γεγονός, ότι ο εξαρτημένος αισθάνεται ότι δεν τον αγαπούν και δεν τον θέλουν και αυτό όχι χωρίς αιτία. Δεν μπορεί να υπάρξει αγάπη χωρίς δικαιώματα. Η αγάπη πρέπει επίσης να συνοδεύεται από συμπόνια, που σημαίνει, να συμπάσχεις και να συν-υποφέρεις με τον άλλον. Δεν σημαίνει να συν-υποφέρεις επειδή ο άλλος είναι άδικος. Και όμως, η οικογένεια ενός εξαρτημένου, υποφέρει επανειλημμένα από την άδικη συμπεριφορά του.
Ναρκωτικά, φάρμακα, και οινόπνευμα, είναι ναρκωτικές ουσίες, που σκοτώνουν τον πόνο. Αυτή άλλωστε είναι η ευχαρίστηση της διαφυγής τους, από την απαισιοδοξία, την ανησυχία, το άγχος και την μνησικακία. Συγχρόνως, όλα αυτά τα συναισθήματα, φορτώνονται στην πλάτη της οικογένειας. Και όταν ο εξαρτημένος επανέλθει στην νηφαλιότητα, δεν θέλει να υποφέρει τις συνέπειες της χρήσης του. Οι τύψεις και ενοχές τον αναγκάζουν να ζητάει οίκτο, και αρχίζει τις υποσχέσεις ότι δεν θα το επαναλάβει, η αντιθέτως αποφεύγει τελείως την συζήτηση. Και στις δυο περιπτώσεις, ο στόχος του είναι να αποφύγει τις συνέπειες. Αν το κατορθώσει ανακουφίζεται, αλλά η οικογένειά του υφίσταται ξανά τις συνέπειες της χρήσης και του ποτού.